استحمام نیز یکی از اصول درمان است که مثل اغلب روشهای ذکر شده هم در پیشگیری از بیماریها موثر است و هم در معالجه ی بعضی از بیماریها توصیه می شود. (لازم به ذکر است که بهترین حمام همان گرمابه های عمومی است که در قدیم بیشتر مورد استفاده بوده است و مشتمل بر قسمت های مختلف و از جمله گرمخانه بوده است؛ حمام های موجود در منازل فقط شامل یک قسمت هستند)
حضرت صادق علیه السلام فرموده اند که هر گاه این کار پس از غذا خوردن صورت گیرد برای دفع صفرا و سودا مفید است و برای کسانی که مبتلا به امراض بلغمی هستند در حالت ناشتا و گرسنگی بهتر است.
حضرت موسی بن جعفر علیهما السلام هر روز به حمام رفتن را سبب لاغری و گداخته شدن چربی ها و استحمام به صورت یک روز در میان را زیاد کننده ی گوشت بدن می دانند.
تیاذوق حکیم می گوید: حمام بگیر، قبل از اینکه حمام تو را بگیرد و نیز معتقد است که ای بسا وارد شدن به حمام در حالت اشباع، شخص را هلاک و توصیه می کند که در هر روز دو روز یک بار به حمام بروید چرا که حمام چیزهایی را از بدن شما خارج می کند که اگر در بدن باشد، شما را مریض و گرفتار دارو و درمان می کند.
شیخ الرئیس درباره ی نحوه ی ورود به حمام می گوید: بر همه ی کسانی که به حمام می روند، لازم است به تدریج داخل گرمابه شوند و در گرمخانه ی آن چندان بمانند تا مواد دفعی بگدازند و بدن آسایش یابد و پذیرای غذا شود. ولی نباید چندان طول دهند تا کسل شوند و به ناتوانی رسند و سرانجام بر اثر ناتوانی به تب های عفونی گرفتار آیند.
وی فوائد استحمام را چنین می شمارد:
خواب آوری، گشادگی، رنگ زدایی، پختگی، گداختن و غذا بالا آوردن، بند آوردن اسهال و از بین بردن خستگی.
آنگاه درباره ی زیان استحمام می گوید: « زیاده روی در استحمام و گرمابه نشینی، قلب را ناتوان می کند و انسان را به غش و تهوع دچار می سازد و مواد آرام گرفته و مضر را برمی انگیزد و به حرکت درمی آورد و پذیرای تعفن می کند و این مواد رو به تخلیه می آورند و به سوی اندام های ناتوان می روند و دمل ها در سطح و درون اندام ها سر بر می آورند».
وقتی که از حرث بن کلده ی ثقفی راجع به دخول حمام می پرسند می گوید در حال پر بودن معده به حمام نروید، ولی چنان چه گفته شد این کار برای افرادی که صفرا و سودای زائد دارند اشکال ندارد و فقط بلافاصله پس از غذا و با شکم پر نباید باشد.