انگور فرنگی سیاه درختچه‌ای است با شاخه‌های راست و برگ‌های بریده که پشت برگ‌های آن برجسته می‌باشد، گل‌های زرد کمرنگ آن به میوه‌های سیاه تبدل می‌شوند که ارتفاع آن 1/5 تا 2 متر می‌رسد.

باید بدانید این میوه منبع فوق‌العاده‌ی ویتامین C محسوب می‌شود. در واقع هر 100 گرم انگور فرنگی سیاه حاوی 159 تا 200 میلی گرم ویتامین C می‌باشد؛ و این میزان خیلی بیشتر از میوه‌های دیگر است.

انگور فرنگی سیاه دارای ویتامین‌های B، A، قندها و مواد معدنی لازم برای بدن است. تمامی این مواد روی سیستم عصبی بدن اثر خوبی می‌گذارد و همچنین سیستم ایمنی بدن را نیز تقویت می‌کند.

دم کرده برگ و سر شاخه‌های آن ادرارآور است، باعث تعریق بیشتر می‌شود و با روماتیسم نیز مقابله می‌کند. از این گذشته این دم کرده تقویت کننده‌ی بدن نیز می‌باشد. مصرف این دم کرده باعث تسکین ورم مفاصل می‌شود.

توجه داشته باشید این میوه باعث دفع اوره و اسید اوریک نیز می‌شود و در درمان فشار خون؛ تصلب شرائین، اختلالات گردش خون در زمان یائسگی، تورم کبد و یرقان اثر مفیدی به جای می‌گذارد.

برای تهیه‌ی دم کرده انگور فرنگی و تسکین دردهای مفاصل به 15 گرم برگ این میوه نیاز دارید. برای این کار برگ‌ها را داخل نیم لیتر آب نزدیک به جوش بریزید و اجازه دهید به مدت 10 دقیقه دم بکشد. سپس محلول را صاف کنید و در طول روز میل کنید.

حواستان باشد اگر علائم و درد به مدت طولانی ادامه داشت حتماً به پزشک مراجعه کنید.

مهم‌تر این که در تهیه‌ی هر نوع دم کرده و جوشانده ‌ای بیشتر از میزانی که توصیه می‌شود از گیاهان استفاده نکنید. تصور این که داروهای گیاهی و دم کرده ها کاملاً بی ضرر هستند نادرست است.

توجه داشته باشید افرادی که ناراحتی معده یا روده دارند نباید از این دم کرده استفاده کنند.

آویشن گیاهی است علفی، دارای شاخه‌های زیاد و چوبی به ارتفاع تا 30 سانتی متر که در نواحی کوهستانی در بین تخته سنگ و به ویژه در کشورهای اروپایی می‌روید.

ساقه‌های آویشن پوشیده از کرک و برگ‌های کوچک زیادی است. برگ‌های آن کوچک، لوزی شکل، نوک تیز و به صورت متقابل، بر روی ساقه قرار دارند. این برگ‌ها به رنگ خاکستری روشن و با بوی بسیار نافذ است و دارای دم برگ‌های کوچکی نیز می‌باشد.

گل‌ها کوچک، گلی رنگ و یا سفید و به صورت مجتمع در انتهای ساقه قرار گرفته‌اند.

قسمت مورد استفاده‌ی گیاه، گل و به ویژه برگ‌های آن است. این گیاه، به طور محدود و برای تهیه‌ی داروها، در ایران کشت می‌گردد.

تاریخچه:

 آویشن باغی نوع کشت شده آویشن وحشی (Thymus serpyllum) است. نام لاتین آویشن وحشی که به عنوان «مادر آویشن» شناخته شده، شاید به دلیل کاربرد سنتی آن برای درمان ناراحتی‌های دوران یائسگی از رشد مارگونه گیاه گرفته شده است.

Pliny آن را به عنوان پادزهر نیش مار و سم جانوران دریایی و همچنین درمان سردرد توصیه می‌کند.

رومیان نیز آویشن را می‌سوزاندند زیرا باور داشتند که دود آن عقرب را دور می‌کند.

منبع جغرافیایی:

 این گیاه، بومی قسمت‌های مرکزی و جنوب اروپا، بالکان و قفقاز است. در اروپای مرکزی، شرق آفریقا، هند، ترکیه، مراکش و آمریکای شمالی، در سطوح وسیع کشت می‌گردد. صادرات آن، اکثر از کشورهای اسپانیا، فرانسه، بلغارستان و مجارستان به دیگر نقاط جهان صورت می‌گیرد.

ترکیبات مهم:

 مهم‌ترین ترکیب گیاه، اسانس آن است که به میزان 5/2- 1 درصد در برگ‌های آن وجود دارد. مهم‌ترین اجسام اسانس شامل تیمول و کارواکرول که به ترتیب از 70 – 30 درصد اسانس و 30 – 15 درصد اسانس را تشکیل می‌دهند.

ترکیبات دیگر شامل لینالول، سیمن، تیمن و آلفا پی نن هستند. این ترکیبات و درصد آن‌ها به شرایط محل کشت، زمان برداشت و سایر شرایط جغرافیایی، بستگی دارد.

اثرات مهم:

 مصرف خوراکی آویشن دارای اثر خلط آور و ضد سرفه‌ی خوبی می‌باشد. به همین دلیل محصولات زیاد به ویژه به صورت شربت از آن تهیه شده است. هم چنین در برونشیت، سیاه‌سرفه و نزله‌ها، به خوبی می‌توان از آن استفاده کرد.

خاصیت ضد میکروب تیمول، بسیار قوی و حدود 25 بار از فنل در مورد تعدادی از میکروب‌ها، بیشتر است.

هم چنین در بعضی محصولات موضعی، به عنوان ضد خارش، ضد میکروب، مالشی قرمز کننده و محرک، محلول‌های حمام و محلول‌های غرغره برای کاهش تورم دهان و گلو، مصرف می‌شود.

کاربرد دیگر آویشن، مصرف آن به صورت پودر در بعضی ادویه‌جات و ترشی‌هاست، هم چنین به طور مستقیم و یا همراه با دیگر گیاهان، به عنوان بو، مزه و ضد نفخ در صنایع غذایی مصرف زیادی دارد.

در طب عوام، اکثراً به خاطر اثرات مسکن، ضد اسپاسم و ضد نفخ، از آن استفاده می‌کنند.

مهم‌ترین اثرات گزارش شده آویشن باغی:

سقط کننده جنین، آلرژی زا، ضد درد، ضد آلرژی، ضد آلزایمر، ضد آرتریت، ضد میکروب، ضد سلولیت، ضد باکتری، ضد سرطان، ضد ادم، ضد التهاب، ضد موتاژن، ضد اکسیدان، ضد تب، ضد عفونی کننده، ضد اسپاسم، ضد قارچ، ضد کرم، ضد احتقان، ضد سرفه، ضد نفخ، ضد زخم داخلی، ضد کرم آسکاریس، قابض، بازکننده و برونش ها، آنتاگونیست کلسیم، معرق، خلط آور، کاهش دهنده‌ی چربی خون، کاهش دهنده‌ی پرفشاری خون، محرک سیستم ایمنی بدن، حشره کش، کاهش دهنده‌ی ترشحات بزاقی، مسکن و محرک.

طریقه و میزان مصرف:

تهیه چای:

بر روی 2 گرم از پودر برگ آویشن، یک لیوان آب جوش ریخته و پس از 15- 10 دقیقه صاف کرده و می‌نوشیم.

داروهایی گیاهی تهیه شده از آویشن، اکثراً به شکل مایع و شربت می‌باشند که با استفاده از راهنمای همراه دارو، باید مصرف شود. هم چنین به صورت تی‌بگ‌های مختلف، که اکثراً حاوی 2 گرم پودر و یا خرد شده‌ی برگ آویشن است، در دسترس قرار می‌گیرد.

خواص دیگر آن، شامل خاصیت ادرار آور، ضد عفونی کننده‌ی مجاری ادرار و ضد کرم است.

عوارض جانبی:

تاکنون در مورد عارضه‌ی جانبی ناشی از مصرف مقادیر خوراکی آویشن یا فرآورده‌های وابسته، گزارشی داده نشده است؛ ولی ممکن است در موارد معدودی، دردهای شکمی را ایجاد نماید و یا باعث گرفتگی موقتی گردد.

نکته‌ی دیگر آن که استفاده‌ی داخلی از تیمول با وجود کولیت، نارسایی قلبی و در زمان حاملگی، توصیه نمی‌گردد.

مقدار مصرف عادی آن برای افراد بالای یک سال، 6- 3 گرم برگ خشک، در یک نوبت و روزی 3- 1 مرتبه تکرار این مقدار می‌باشد.

افراد کم‌تر از یک سال، 1- 5/0 گرم از گیاه یا معادل آن از فراورده‌های آویشن را روزی چند مرتبه می‌توانند مصرف کنند.

هم چنین، میزان مصر تنتور آن، 40 قطره تا سه بار در روز از این مقدار برای بزرگ‌سالان و تا یک ششم این مقدار، برای افراد زیر یک سال، مناسب است.

مصرف شربت‌های مختلف، بر حسب دستور کارخانه‌ی سازنده می‌باشد.

افزون بر این، دم کرده‌ی 5 گرم درصد میلی لیتر آب، به عنوان غرغره یا دهان‌شویه و یا مصارف موضعی، توصیه شده است.

مصرف در حاملگی و شیردهی:

گرچه ممکن است مصرف در این دوران، خطراتی در بر نداشته باشد ولی چون مطالعات در این مورد کامل نشده است، لذا بهتر است مصرف با نسخه‌ی پزشک صورت گیرد.

نکات قابل توجه:

1- گیاهانی با نام آویشن پهن، آویشن باریک و آویشن شیرازی که در عطاری‌ها و یا بازار ایران وجود دارد، گیاهانی متفاوت از آویشن بوده ولی به علت شباهت در بعضی ترکیبات و یا شباهت ظاهری، بدین نام‌ها نامیده شده‌اند. راجع به این آویشن‌ها، توضیحات لازم ارائه شده است.

2- گونه‌ی دیگری از آویشن با نام علمی Thymus zygis که شباهت بسیار نزدیکی از نظر ظاهری و ترکیبات، با گونه‌ی اصلی دارد، در بعضی نقاط دنیا به جای آویشن اصلی (Thymus valgaris) مصرف می‌شود. گونه‌ی مذکور در ایران رویش ندارد.

3- به بعضی از گونه‌های گیاه Thymus در ایران آویشن اطلاق می‌شود. این گیاه در مناطق زیادی از ایران در شمال، غرب و مرکز از جمله مازندران، گیلان، آذربایجان، زنجان، کردستان، اطراف تهران و اطراف قزوین می‌روید.

4- آویشنی که در اکثر کتب گیاهان دارویی دنیا به عنوان استاندارد و گونه اصلی دارویی نوشته شده است Thymus vulgaris می‌باشد که به طور محدود در ایران کشت می‌گردد و اکثر گیاهانی که تحت نام آویشن در بازارهای ایران عرضه می‌شوند، از نظر جنس و گونه متفاوت می‌باشند ولی در اثرات دارویی مشابهت دارند

امان از این استرس! استرس کار، استرس کارهای خانه، استرس درس و مشق بچه‌ها، استرس امتحان، استرس ترافیک و دیر رسیدن و هزارتا استرس دیگر.

اما نمی‌شود که هر روز را با استرس شب کرد و شب‌ها هم از استرس نخوابید. باید راهی برای کنترل و مهار آن پیدا کرد. یعنی از هر موقعیتی برای ایجاد آرامش و لحظه‌ای سکوت و شادی استفاده کرد.

یکی از راه های کنترل و کاهش فشارهای روحی میوه‌ی رازک است. برای لحظاتی هم که شده با یک نفس عمیق استرس‌ها را رها کنید و با ما همراه باشید.

رازک گیاهی است با قدمت هزاران ساله که برای ساخت نوشابه و دارو مورد استفاده قرار می‌گیرد.

 این گیاه که به میوه‌ی رازک معروف است آرام بخش و خواب آور طبیعی است. از عصاره‌ی به دست آمده از گل‌های رازک در نوشابه سازی استفاده می‌شود. همچنین از این گیاه برای شفافیت و خوش عطر شدن ماءالشعیر استفاده می‌کنند.

استفاده از  خواص آرام بخشی این گیاه بسیار ساده است. به 15 گرم میوه‌ی رازک و یک لیتر آب جوش نیاز دارید.

15 گرم گیاه رازک را در یک لیتر آب جوش بریزید و اجازه دهید به مدت حدود 10 دقیقه بجوشد. سپس بگذارید محلول به دست آمده خنک‌تر شود و سپس آن را صاف کنید. دم کرده‌ی رازک را در یک بطری شیشه‌ای بریزید. هر روز 3 فنجان از این دم کرده میل کنید. خواهید دید که کم کم استرس‌هایتان رفع خواهد شد. زمانی که دل شوره ها و استرس‌هایتان از بین رفت دیگر نیازی به این دم کرده ندارید.

خدا نکند که گزنه با پوست تماس پیدا کند. در این صورت با بی‌رحمی تمام باعث خارش آن می‌شود. اما اگر به درستی از آن استفاده کنید ورق برمی‌گردد و این گیاه خشن می‌شود بهترین دوست سلامتی شما. با ما همراه باشید تا شما را با گوشه‌ای از خواص گزنه آشنا کنیم.

زیر پوست خشن این گیاه، خواص پزشکی فوق‌العاده‌ای نهفته است: این گیاه باعث تصفیه‌ی خون، بهبود بیماری تب یونجه، پروستات، زیبایی و تقویت موها می‌شود. از آنجایی که این گیاه ظاهر خشنی دارد و لمس آن باعث خارش و سوزش پوست می‌شود تقریباً شناسایی آن ساده است. یونانی‌ها و رومی‌های باستان از این گیاه برای درمان بیماری‌ها و ناخوشی‌های فصل سرما، آرتریت و برای رشد سریع‌تر موهایشان استفاده می‌کردند. لازم است که در روزگار ما نیز هر چه بیشتر با خواص گزنه و گیاهان دیگر آشنا شویم و از آن‌ها استفاده کنیم.

اندر خواص جوشانده و دم کرده‌ی برگ‌های گیاه گزنه

برای پیشگیری

همیشه پیشگیری بهتر از درمان است. برای پیشگیری از بیماری‌هایی مانند بیماری‌های ویروسی، حفظ انرژی و دوری از خستگی بهتر است روزانه یک فنجان دم کرده‌ی این گیاه را میل کنید. برای این کار یک قاشق غذاخوری برگ گزنه را با 250 میلی لیتر آب جوش دم کرده و میل کنید.

برای درمان

نوشیدن روزانه 4 تا 5 فنجان دم کرده‌ی گزنه برای بیماری‌هایی مانند نقرس، روماتیسم، آرتریت و سیاتیک مفید است. در پیش گرفتن یک دوره‌ی درمانی با گیاه گزنه بیماری‌های پوستی مانند اگزما و آکنه را از شما دور می‌کند. در صورت ابتلا به مشکلات ادراری این گیاه می‌تواند مثانه و کلیه‌ها را تصفیه کند. گزنه یک تصفیه کننده‌ی خون فوق‌العاده و سم‌زدای موثر محسوب می‌شود و برای درمان تب یونجه موثر عمل می‌کند.

جوشانده‌ی ریشه گزنه: بجوش برای سلامتی‌ام

نتایج پژوهش‌ها ثابت کرده‌اند که ریشه‌ی گزنه برای رفع و درمان مشکلات مربوط به پروستات مفید و موثر می‌باشد. اگر از چنین مشکلاتی رنج می‌برید از جوشانده‌ی گزنه استفاده کنید. برای این کار یک قاشق غذاخوری ریشه‌ی خشک یا تازه‌ی گزنه را داخل آب سرد ریخته و بگذارید به مدت یک دقیقه بجوشد.

زیر شعله را خاموش کرده و اجازه دهید به مدت 10 دقیقه بماند در این صورت تمام خواص آن آزاد می‌شود. نوشیدن روزانه 4 تا 5 فنجان از این جوشانده باعث رفع مشکلات مربوط به پروستات می‌شود.

اضافه کردن جوشانده‌ی ریشه‌ی گزنه به آب وان حمام برای تسکین دردهای روماتیسم یا سیاتیک بسیار موثر است.

آب گزنه برای بند آوردن خونریزی

گزنه خواصی دارد که می‌تواند به راحتی خون را بند بیاورد. زمانی که خون دماغ یا دچار جراحت سطحی شده‌اید کافی است که یک گلوله پنبه را به آب تازه‌ی گزنه آغشته کرده و روی منشأ خونریزی بگذارید. قرقره کردن با آب تازه‌ی گزنه همچنین برای درمان گلودرد و التهاب دهان موثر است.

گزنه در خدمت سلامت موها

این گیاه سرشار از پروتئین، اسید آمینه، آهن، سیلیس، زینک، ویتامین‌هایA، B، C، E، B  و غیره می‌باشد. به همین دلیل برای درمان ناخن‌ها و موهای شکننده و کدر موثر بوده و باعث رشد سریع موها می‌شود. می‌توانید برای پیشگیری از ریزش مو، از دم کرده‌ی گزنه یا کپسول‌های آن استفاده کنید.

همچنین می‌توانید خودتان دست به کار شوید و یک لوسیون تقویت کننده‌ی ضدریزش مو تهیه کنید. برای این کار به اندازه‌ی سه مشت برگ تازه‌ی گزنه را با 200 میلی لیتر آب آنقدر بجوشانید تا حجم مایع نصف شود. سپس محلول را صاف و آن را دور از نور خورشید نگهداری کنید. هر روز صبح چند قطره از این محلول را به پوست سرتان بزنید و کمی ماساژ دهید. این گیاه می‌تواند نقش موثری در کنترل سبوم ترشح شده داشته باشد و برای همین هم در ترکیبات بیشتر شامپوهای مخصوص موهای چرب استفاده می‌شود.

اگر موهای چربی دارید دو قاشق غذا خوری برگ گزنه را با 200 میلی لیتر آب جوش به مدت 20 دقیقه دم بدهید. وقتی دم کرده آماده شد چند قاشق غذاخوری خاک رس سبز به آن اضافه کنید تا به صورت یک خمیر غلیظ در بیاید. زمانی که می‌خواهید حمام کنید این خمیر را به پوست سر و ساقه‌ی موها بزنید و سپس به آرامی ماساژ دهید. بگذارید خمیر به مدت 5 تا 10 دقیقه روی سرتان بماند و سپس با دقت موها را شستشو دهید. این شامپو به مدت یک هفته و داخل ظرف در بسته قابل نگهداری و استفاده است.

روغن و یا کپسول این هسته‌های ریز و کوچک اثرات شگفت انگیزی دارند که شناختشان خالی از لطف نیست. برای آشنایی بیشتر با خواص این هسته‌ها با ما باشید.

هسته که نباشد گیاهی نیست

بدون هسته و دانه، گیاهی رشد نمی‌کند. طبیعت برای حفظ بقای گونه‌های مختلف میوه و سبزیجات، از هسته‌ها مراقبت می‌کند. به همین منظور دور این هسته‌های ریز یک غشای حفاظتی کشیده که حافظ مواد مغذی لازم برای رشد میوه‌ها می‌باشد. برای همین هم هسته‌ی برخی از میوه‌ها حاوی میزان زیادی آنتی‌اکسیدان و اسیدهای چرب هستند. این ترکیبات معروف نیز اثرات مفیدی روی سلامتی ما می‌گذارند. اما چگونه می‌شود از تمام این خواص استفاده کرد؟ آیا همه‌ی هسته‌ها مصرف کردنی و مفید هستند؟ در جواب این س?الات باید گفت که غشای بیرونی هسته‌ها معمولاً سفت بوده و به راحتی قابل جویدن نیستند. طعم نسبتاً تلخ هسته‌ها برای خیلی‌ها خوشایند نیست و برای همین بدن ما قادر نیست که خواص کامل هسته‌ها را جذب کند.

دانشمندان و محققان حوزه‌ی سلامت تحقیقات زیادی روی خواص هسته روی بدن انسان انجام می‌دهند. امروزه هسته‌ها به صورت روغن مانند روغن هسته‌ی انگور، مکمل‌های غذایی و یا در محصولات آرایشی در اختیار مصرف کننده ها قرار گرفته است. در اینجا چند نمونه  از این هسته‌های سلامتی را معرفی می‌کنیم.

هسته‌ی انگور: برای پاک‌سازی بدن

هسته‌ی انگور و روغنی که از آن گرفته می‌شود سرشار از انواع آنتی‌اکسیدان‌ها به خصوص آنتی‌اکسیدان‌های خانواده‌ی پُلی‌‎فنول‌ها می‌باشد. از این گذشته این روغن حاوی میزان قابل توجهی ویتامین E و اسیدهای چرب ضروری است. این ترکیبات مفید باعث بهبود جریان خون شده و از عروق و قلب ما محافظت می‌کند. روغن هسته‌ی انگور خواصی دارد که برای پوست نیز مفید است. در واقع این روغن باعث تغذیه و نرم و مرطوب شدن پوست شده و ترشح کلاژن را بیشتر می‌کند. این روزها در ترکیب لوازم آرایشی از این روغن استفاده می‌شود.

هسته‌ی انار: احیا کننده‌ی سلول‌ها

در چین باستان انار را سمبل جاودانگی می‌دانستند. هر دانه انار حاوی صدها هسته‌ی کوچک است که با یاقوت سرخی پوشانده شده است. روغنی که از این هسته‌های سفید گرفته می‌شود سرشار از آنتی‌اکسیدان‌ها به خصوص فلاوونوئیدها و اسیدهای چرب ضروری است. این روزها تولید کننده های بزرگ لوازم آرایشی از این روغن برای تولید لوازم آرایشی ارگانیک استفاده می‌کنند چون باعث تحریک ترشح کلاژن شده و پیری پوست را به تأخیر می‌اندازد. محققان حوزه‌ی تغذیه علاقه‌ی زیادی به بررسی دقیق‌تر هسته‌های انار نشان داده‌اند. اولاً به خاطر این که این هسته‌ها سرشار از فیتواستروژن‌ها هستند که برای بهبود و درمان علائم یائسگی بسیار مفید است؛ و دوما به خاطر این که احتمال می‌دهند هسته‌ی انار خواص ضدسرطانی داشته باشد. برای همین محققان بررسی‌های گسترده‌ای در این خصوص آغاز کرده‌اند.

هسته‌ی تمشک: برای مقابله با پیری

روغن هسته‌ی تمشک سرشار از بتاکاروتن و اسیدهای چرب ضروری و به ویژه ویتامین  E می‌باشد برای همین هم روند پیری را به تأخیر انداخته و سلول‌ها را جوان نگه می‌دارد. این هسته‌ها خواص ضدالتهابی و التیام بخشی دارند و برای همین هم باعث تغذیه، احیا و تقویت سلول‌های پوستی می‌شوند. روغن هسته‌ی تمشک برای پوست‌های حساس بسیار مفید است. در واقع این روغن برای تسکین خارش و پوسته پوسته شدن و قرمزی پوست تأثیر خوبی دارد.

توجه داشته باشید که هسته‌ی کیوی نیز بسیار پر خاصیت است. با وجود این که روغن هسته‌ی کیوی چندان شناخته شده نیست اما با این حال این روغن سرشار از ویتامین E و اسیدهای چرب اشباع نشده می‌باشند که باعث نرمی پوست شده و با آکنه و پوست‌های خشن مقابله می‌کند.

هسته‌ی گریپ‌فروت: یک آنتی‌بیوتیک طبیعی

عصاره‌ی هسته‌ی گریپ‌فروت یک ضد میکروب بسیار قوی می‌باشد. عصاره هسته‌ی گریپ‌فروت بر خلاف داروهای آنتی‌بیوتیکی به مدت طولانی در روده باقی نمانده و تعادل فلور روده را به هم نمی‌زند.

قطره و یا قرص هسته‌ی گریپ‌فروت برای درمان سرفه و لارنژیت و غیره مفید است. از این داروهای طبیعی می‌توان برای درمان قارچ‌ها و یا بهبود مشکلاتی مانند آفت کمک گرفت.

عصاره‌ی هسته‌ی گریپ‌فروت حاوی میزان زیادی فلاوونوئیدها و آنتی‌اکسیدان‌های خانواده‌ی پولی فنول‌ها می‌باشد که برای تقویت سیستم ایمنی بدن موثر است. البته توصیه می‌کنیم حتماً از محصولات ارگانیک استفاده کنید.